دستگاه سی تی اسکن، دستگاهی است حلقوی شکل بزرگ که در آن تختی قرار گرفته و بیمار پس از خوابیدن بر روی آن در درون دستگاه حرکت نموده و به وسیله اشعه ایکس عکسبرداری به عمل می آید.
زمانی که رادیوگرافی ساده نتواند به بررسی ضایعات بپردازد از سی تی اسکن استفاده می شود. تصاویر دریافت شده بر روی فیلم چاپ می گردد. تصاویر سی تی اسکن بسیار دقیق و بهتر از تصاویر رادیوگرافی شکل استخوان ها و بافت های دیگر اندام را نشان می دهد و با این تکنیک می توان داخل استخوان ها را نیز مشاهده کرد.
ارائه تصویر برش برش و لایه لایه سی تی اسکن می تواند اطلاعات بیشتری از ماهیت بافت ها و عملکرد آنها ارائه دهد، این دستگاه به صورت تکمیل شده بر مبنای اصول ریاضی دان انگلیسی در سال ۱۹۷۹ در شرکت EMI توسط کورمارک و فري هانسفیلد طراحی و ساخته شد.
ابتدا این دستگاه فقط برای ارزیابی و طراحی مغز به بازار عرضه شد و به همین دلیل دستگاه اولیه سی تی اسکن به آی ام ای شهرت یافت ، اما نسل بعدی و کامل شده این دستگاه امکانات بیشتری جهت کار پزشکی ایجاد نموده و در سال ۱۹۷۹ جایزه نوبل به دو دانشمند فوق تعلق گرفت.
اشعه ایکس بخشی از امواج الکترو مغناطیسی است و تفاوت آن با دیگر امواج مانند رادیویی در فرکانس و طول موج آن است.
امروزه دستگاه سی تی اسکن به واسطه سرعت و دقت بالا در تصویر برداری و گرفتن تصاویر پیاپی و سریع به منظور بررسی دینامیکی اعضای بدن مورد توجه خاص باشد.
در تمام دستگاه های سی تی اسکن منبع تولید اشعه ایکس، تیوپ اشعه ایکس می باشد که در دستگاههای مختلف دارای ابعاد و اشکال مختلف می باشد، اما نحوه عملکرد آنها یکی است وبرای شکل دادن و محدود کردن اشعه ایکس کولیماتور بعد از تیوپ نصب می گردد که ضخامت اشعه را تغییر می دهد.
در سی تی اسکن سه نوع اسکن امکان پذیر است:
1_(پایلوت اسکن)
2_ (اسکن محوری)
3_ (اسکن مارپیچی)
در هنگام دادن اشعه نباید کسی در داخل اتاق باشد و تکنسین به وسیله بلندگو با مریض در تماس است، اشیاء فلزی باید از بیمار دور باشد و برای زنان حامله خطرناک است.
سی تی اسکن برای بدست آوردن تصویر سه بعدی دقیق جهت قسمت هایی از بدن، مانند بافت های نرم، لگن، عروق، ریه، مغز، شکم و استخوان و… می باشد.
برگرفته از کتاب: آشنایی با دستگاه های پزشکی
نویسنده: محمد سرشار
نظرات کاربران